"Ik heb de meest bijzondere mensen ontmoet"
LEN
Mijn naam is Len, en ik ben een paar jaar geleden begonnen met vrijwilligerswerk. Toentertijd was ik mijn studie aan het afronden, en mede vanwege Corona had ik veel vrije tijd en was op zoek naar een stuk opvulling. Meerdere familieleden van mij waren al betrokken bij vrijwilligerswerk op het Asielzoekerscentrum te Harderwijk. Voorheen had ik al meerdere keren meegeholpen met activiteiten speciaal gericht op kinderen op het AZC, maar dit lag mij toch niet helemaal. Vrijwilligerswerk geeft de meeste voldoening op het moment dat je iets doet wat ook volledig aansluit op je interesses en capaciteiten.
Na in contact te zijn gebracht met de organisatie Zorgdat ben ik begonnen met te helpen bij het Taalcafé. Dit is een initiatief opgezet vanuit Bibliotheek Noordwest Veluwe, en gericht op het samenkomen van anderstaligen om op laagdrempelige manier Nederlands te oefenen. De meerderheid van de bezoekers zijn asielzoekers en/of statushouders. Samen met een groep vrijwilligers ga je om de tafel om in gesprek te gaan en het Nederlands te oefenen. Dit kan een-op-een of in kleine groepjes, afhankelijk van de opkomst en de wensen van de bezoeker. Vanuit de bibliotheek wordt lesmateriaal aangeboden, zowel in de vorm van hulpboeken en praktisch oefenmateriaal. Echter blijft het stuk contact het belangrijkste. Veel van de bezoekers bevinden zich in situaties en leefomstandigheden waarin ze weinig mogelijkheid om het Nederlands te beoefenen.
Zo zijn op het asielzoekerscentrum mensen toch snel geneigd onderling in hun moedertaal te spreken, wat erg begrijpelijk is. Voor sommige mensen is het Taalcafé hun enige mogelijkheid in contact te komen met Nederlanders. Dit naast de omgang met directe medewerkers van het AZC, maar dit is vaak toch vrij praktisch van aard. Daarom is bij het Taalcafé een stuk gezelligheid ook erg belangrijk. Zelf geef ik vaak de bezoeker de ruimte aan te geven waar ze behoefte aan. Dit kan zijn in de vorm van praktische oefeningen of gewoon door lekker te kletsen. Mensen hebben erg veel interesse voor Nederlandse gewoontes en eigenheden, maar vinden het ook erg fijn zelf dingen te kunnen delen over hun eigen cultuur of afkomst. Uitwisselingen hiervan geven mij zelf ook veel voldoening. Zo spreek ik bijvoorbeeld vaker af met deelnemers om samen lekker te koken. De ene keer een typisch Hollands gerecht, en dan weer een gerecht afkomstig uit hun cultuur. Op deze manier heb ik zelf ook de lekkerste dingen ontdekt.
"Ik heb de meest bijzondere mensen ontmoet"
Het jammere van het asielzoekerscentrum is dat het midden in Harderwijk ligt, in een normale woonwijk, maar tegelijkertijd een wereld volledig op zichzelf is. Er is erg weinig directe omgang tussen de asielzoekers en Harderwijkers. Er zijn veel mensen op het AZC die dit als een probleem zien, en erg hun best doen op wat voor manier dan ook aansluiting te vinden (bijvoorbeeld door zelf vrijwilligerswerk te doen). De kansen en mogelijkheden hiervoor zijn echter beperkt. Dit is zo zonde. Ook voor de bewoners van Harderwijk zelf. Ik heb zelf de meest bijzondere mensen ontmoet, en ongelooflijk waardevolle gesprekken kunnen voeren. Er is veel sneller diepgang in het contact.
Het ontmoeten van mensen met een volledig andere achtergrond heeft mij zelf ook veel gebracht en geleerd. Hier ben ik erg dankbaar voor. De scheiding tussen deze twee werelden zou dan ook veel kleiner moeten worden, en het zou fantastisch zijn als er meerdere soortgelijke projecten opgezet zouden worden. Ik zou willen dat mensen beseffen dat het betrokken bij vrijwilligerswerk superleuk kan zijn. Dit ook zeker voor jongeren. Het is vaak veel laagdrempeliger dan betaald werk, en er komt een groot stuk dankbaarheid bij kijken. Echter wel van belang is dat het vrijwilligerswerk inhaakt op wat jij als persoon te bieden hebt. Wat zijn kwaliteiten die je van jezelf al bezit, wat weinig moeite of energie kost en je zodoende gemakkelijk kunt geven? Dit maakt het fijn!
(Vrijwilligers in Beeld, 2022)
Judith
"Ik heb altijd graag iets voor mensen willen betekenen" JudithMijn naam is Judith Hop. Ik ben getrouwd en heb twee kinderen, twee jongens van 20 en 23. Zelf ben ik 51. Ik ben opgeleid als apothekers assistente en dat heb ik 17 jaar gedaan. Voor mijn gevoel werd het echter steeds meer werk met steeds minder mensen, terwijl ik juist het contact met de mensen heel leuk en belangrijk vond. Daarom ben ik ermee gestopt en heb ik samen met mijn man een winkel geopend in Harderwijk. Daarnaast hadden we ook een Bed & Breakfast thuis en ik gaf workshops zoals hand lettering, arm breien en technieken in krijtverf. Na 8,5 jaar de winkel te hebben gehad, kreeg ik te maken met een burn-out. Ik ben in die tijd over mijn grenzen heen gegaan. Dan ga je echt nadenken, wat wil ik nog en wat is voor mij écht belangrijk. Ik had een winkel, deed workshops én had een Bed & Breakfast. Privé en werk liep constant door elkaar heen. Daarnaast wonen we op een boerderij en dit vereist ook aandacht voor de tuin en de dieren. Ik deed het omdat het allemaal dingen waren die ik leuk vond, maar ging toch over mijn grenzen heen.Achteraf ben ik dankbaar voor die periode. Wat ik ervan geleerd heb, gun ik iedereen. De periode zelf niet, maar wel wat het je brengt. Wat ik zelf heb geleerd is dat ik verbinding wil maken met mensen, wat voor mensen wil betekenen. Ik zie hoe blij mensen worden wanneer je iets voor ze doet. Dat raakt me echt."Ik heb altijd graag iets voor mensen willen betekenen"Vrijwilligerswerk zat altijd al wel in mijn achterhoofd. Ik heb altijd graag iets voor mensen willen betekenen. Ik ben toen dus rond gaan vragen en actief opzoek gegaan naar vrijwilligerswerk. Ik heb me opgegeven en vervolgens werd er met mij meegekeken naar mijn interesses en mogelijkheden. Daaruit is toen de ouderen gym naar voren gekomen en daar wilde ik graag bij helpen.Dit ben ik dus gaan doen en het bevalt supergoed. Vooral het contact met de mensen vind ik erg leuk. Ik haal ze op uit hun kamer en heb een gesprekje over hoe het gaat etc. Ze kennen me onderhand en worden steeds opener. Inmiddels doe ik ook een verwenochtend met de ouderen, daarbij doe ik bijvoorbeeld handmassages en verzorging.Daarnaast ben ik ook vrijwilliger bij Unitas, de korfbalvereniging in Harderwijk. Hier coördineer ik de schoonmaakwerkzaamheden en draai ik o.a. bardiensten. Het verenigingsleven draait echt op vrijwilligers. Je behoort met elkaar tot een groep en met zijn allen zorg je dat het werkt op de club. Als dat lukt zorgt het voor tevreden gezichten en daarmee geeft het ook weer voldoening."Vrijwilligerswerk is goed voor je eigenwaarde"Het vrijwilligerswerk geeft voor mij meer waarde aan het leven. Ik word er vrolijk van en ik ga met een fijn gevoel naar huis. Het is goed voor je eigenwaarde doordat je iets betekent voor iemand. Je krijgt er ook echt waardering voor, het doet iets met je waardoor je je ontwikkelt en groeit.Een groot verschil met betaald werk is dat daar altijd een soort prestatiedrang bij zit. Dat heb je hier minder, ik doe dit vrijwillig en uit liefde zonder werkdruk. Het is ook echt iets wat ik wil blijven doen. Het is belangrijk om iets te zoeken wat bij je past. Wanneer je waardering krijgt voor wat je doet is het gevoel wat je daarbij krijgt veel belangrijker dan dat het uitgedrukt wordt in geld. Vrijwilligerswerk kan ook een manier zijn om uit te vinden wat je leuk vindt, waar je goed in bent en waar je je goed bij voelt. Dit kan handig zijn om over jezelf uit te vinden voordat je een baan gaat zoeken of studeren.Kijk vooral naar waar je je goed bij voelt. Vind datgene wat voor jou waarde geeft in je leven, haal daar voldoening uit en wordt er blij van!(Vrijwilligers in Beeld, 2022)
Lees het verhaal